Trzy barwy Wojsk Specjalnych
TAKTYKA CZARNA
Taktyka czarna skierowana jest przede wszystkim przeciwko terrorystom, w bezpośrednim dystansie, w terenie zabudowanym. To zbiór technik obejmujących walkę w budynkach, piwnicach, fabrykach, dworcach kolejowych, lotniskach, ulicach. Nazwa wywodzi się w prostej linii od koloru mundurów, pododdziałów antyterrorystycznych amerykańskiej policji (Special Weapons and Tactics teams – SWAT). Z czasem pojęcie to rozszerzono poza miasto, określając tym mianem każde działanie ofensywne związane z walką z przeciwnikiem znajdującym się w budynku lub innym obiekcie. Taktyka czarna to, prowadzenie akcji bezpośrednich, operacji przeciwdziałania działaniom nieregularnym oraz akcji uwalniania zakładników.
TAKTYKA ZIELONA
Taktyka zielona oznacza prowadzenie działań poza terenem zurbanizowanym(tereny leśne, pustynne), jest ona podstawą szkolenia wojskowego. Nazwa wywodzi się od dominującego koloru lasu i mundurów maskujących. Jej zasadniczymi elementami są: patrolowanie, obserwacja, zasadzki oraz inne metody działań ofensywnych. W odniesieniu do zadań operacji specjalnych mieści w sobie wszystkie główne elementy, ale jej domeną jest rozpoznanie specjalne oraz wsparcie militarne.
TAKTYKA NIEBIESKA
Taktyka niebieska oznacza prowadzenie działań w środowisku wodnym (działanie na wodzie i pod wodą), w tym w szczególności techniki przerzutu grup specjalnych drogą wodną. Taktyka niebieska to również, działania na obiektach pływających i nadbrzeżnych (działania rozpoznawcze i ofensywne) oraz morskie operacje anty- i kontrterrorystyczne. W odniesieniu do podstawowych zadań operacji specjalnych, taktyka niebieska mieści w sobie przede wszystkim zadania rozpoznania specjalnego i akcji bezpośrednich, ale również realizację zadań wsparcia militarnego w środowisku wodnym.
0 comments